Zon, zee en autorijden en tuinieren.

Ook deze week weer passen en meten met alle afspraken. Naast mijn werk veel telefoontjes moeten plegen om alles rond Lisa deze week rond te krijgen. Maar het is gelukt.

Het was gelukkig niet nodig om met Lisa naar Utrecht te gaan voor haar laatste poot controle. Met de specialist telefonisch contact gehad en alles loopt voorspoedig dus konden we de afspraak van woensdag in Den Haag gewoon door laten gaan. Lisa had eigenlijk al veel eerder een aangepast schoentje nodig maar door alle complicaties die zij had kon het gewoon niet eerder.

Nu dus wel en zonder controle in Utrecht. Daar ben ik dan wel erg blij om, ten eerste omdat het een reis naar Utrecht bespaart en ook de bijbehorende kosten van een controle. Ten tweede omdat een schoentje voor haar dan nog langer op zich laat wachten.

Dus afgelopen woensdag naar Den Haag waar we om 12.00 uur een afspraak hadden staan. Hier werd van het pootje een gipsafdruk gemaakt. De reis er naar toe duurde langer dan het maken van de gipsafdruk. Lisa gedroeg zich keurig en liet alles maar over haar heenkomen.

Om half 1 stonden we alweer buiten. Aangezien het prachtig weer was zijn we doorgereden naar het strand van Kijkduin.

Daar eerst in het zonnetje een bakkie koffie gehad en daarna het strand op. Lisa vond het prachtig en rende heen en weer naar de branding. Het pootje baden vond ze erg leuk en ik moest haar zelf tegen houden om toch vooral niet verder  het water in te gaan.

Na het uitwaaien opnieuw een bakkie koffie gedronken in een restaurant/café aan de boulevard waar honden ook naar binnen mogen.

Rond een uurtje of 3 weer terug gereden naar huis, een rit van dik 2 uren. Lisa had er niet zoveel last van. Zij was zo moe van het rennen op het strand en van waarschijnlijk alle indrukken dat ze uitgeput heeft liggen slapen. Pas bij rotonde Joure kwam haar kop overeind.

Gisteren met haar hier naar de dierenarts geweest om opnieuw bloed te laten prikken. De slijmvliezen zijn mooi roze en Lisa ziet erg goed uit. Nu hopen dat de bloed uitslag nog steeds goed is en we dan kunnen afbouwen met de prednison.

Als alles loopt zoals we hopen dan zal Lisa rond eind april van de prednison afzijn. In dat geval heeft ze dus een jaar aan de predinison gezeten. Inmiddels zijn de bijwerkingen van de prednison nu ook bij Lisa zichtbaar. De huid wordt dunner en ook haar vacht wordt nu wel erg dun. De vacht op haar poten waar het infuus ingezeten heeft blijft nog net zo kaal al toen het geschoren was.

Tussen de afspraken door nog bezig geweest in de moestuin. Dit moet ook wel omdat het tijd is om sommige groenten te gaan zaaien. De aardbeien heb ik grotendeels al verplaatst. Dus hoop ik op een goed aardbeien jaar.  Vandaag weer een lange slaapdienst tot 14.00 uur. Daarna naar de tuin om de uien en knoflook te poten.

Ik hoop dat het mooi weer blijft, heb namelijk in de tuin nog genoeg te doen.....

Lente in aantocht...

De temperaturen gaan om hoog en dat betekend dat ik met de tuin aan de gang moet.
Van de week al druk bezig geweest voor en achter huis.

Vorige week zondag begonnen met de volkstuin. Hier zat nogal wat onkruid in en aangezien we niet gaan spitten (beter voor de tuin en onze rug) is het best veel werk de tuin onkruid vrij te krijgen.

In huis allemaal al wat groente gezaaid, oa. pepers, paprika, tuinkruiden, verschillende tomaten en natuurlijk sla.

Als de tuin klaar is kan de eerste groente ook daar gezaaid worden. Voor ons is het tuinieren toch wel weer een uitdaging. De bedoeling is zo economisch mogelijk te zaaien en zoveel mogelijk aankomende zomer uit de tuin te eten. Ik ben benieuwd hoe het zal gaan. Hopelijk scheelt ons dat weer in de uitgaven van de boodschappen en kunnen we iets meer geld overhouden.

Naast alle tuinperikelen deze week ook nog gewerkt en ook in huis nog bezig geweest met opruimen. Toch een aantal dingen verkocht en weggegeven. Er zijn al best veel spullen de deur uitgegaan de afgelopen weken, toch merk ik daar nog niet zo veel van. Waarschijnlijk komt dit omdat ik toch nog spullen genoeg heb. En ik moet misschien nog maar meer opruimen. Alles schoonmaken en onderhouden kost veel tijd, die tijd kan ik beter besteden. Dus wanneer ik de puf weer heb ga ik verder daar waar ik gebleven was. En dan wordt het tijd dat we naar de rommelmarkt gaan om al die verzamelde spullen te gaan verkopen zodat  Lisa dan eindelijk een orthopedisch schoentje krijgt aangemeten.

Vanmiddag nog even samen met Lisa naar Schoenmaker Feenstra in Heerenveen geweest. Het schoentje van Lisa wat hij had aangepast is bijna versleten. Dus de nieuwe schoentjes bij hem afgeleverd en deze zouden dinsdag klaar zijn. Fijn dat deze man deze uitdaging aangaat en op deze manier een bijdrage levert aan het herstel van Lisa.

Dus mocht je nu je schoenen of o.i.d willen laten repareren dan kan ik Feenstra van harte aanbevelen

http://www.schoenmakerijfeenstra.frl/

Dracht 130
8442 BX Heerenveen
t (0513) 62 88 09

info@schoenmakerijfeenstra.nl

Weer een drukke week, je kent het wel...van die weken waar maar niet genoeg uren in zitten.

In mijn geval wil ik dan ook gewoon doorgaan om zoveel mogelijk gedaan te krijgen.
De laatste tijd ben ik nogal in de ban van het "Ontrommelen". En ik kan je vertellen dat ik best veel spullen heb.

Via een aantal blogs en via facebook zijn er best veel tips te vinden. 1 daarvan is je spullen allemaal gaan tellen. Nou, zover ga ik maar niet. Ik ben namelijk bang dat ik de tel zal kwijtraken.

Inmiddels al wel begonnen met de keuken laatjes op te ruimen en hiervan het een en ander toch al weggegooid en weggegeven. Ook al wat spullen geplaatst op een weggeefhoek, Erg leuk dat ik dan  een ander ook blij kan maken.

Gisteren ben ik begonnen met de boekenkast. Jeetje wat heb ik een boeken waar ik eigenlijks niets meer mee doe. Dus hup een foto en op marktplaats. Dat is meer werk dan ik had ingeschat, maar aangezien ik nog steeds iedere euro kan gebruiken is het mij wel de moeite waard.

Inmiddels al weer wat "gekregen" spul verkocht. Dus de motivatie om het te blijven doen is er wel.
Lisa moet nog steeds een orthopedisch schoentje, dus daar druk voor aan het sparen.
Hoop heel snel het geld bij elkaar te hebben en dat op naar Den Haag.

Kattenkwaad!

Net nadat ik mijn 15^e verjaardag had gevierd ging het een erg slecht met Miepie. Het poesje wat al minsten 20 jaar was en al behoorlijk grijs om haar zwarte snoetje werd erg mager en was erg ziek. Zo ziek dat ik afscheid moest nemen van het allereerste diertje uit mijn leven. Door een spuitje van de dierenarts is ze rustig heen gegaan.

 Miepie was voor mij heel bijzonder. Volgens mijn moeder was het poesje na mijn geboorte al vrij snel bij mij in de wieg gaan slapen. Dat dit natuurlijk niet wenselijk was en mijn moeder haar dan ook uit de buurt van mijn kamer hield hoef ik je vast niet te vertellen.

Echter waar ik was, was Miepie ook. Toen ik wat ouder werd mocht ze wel bij mij op de kamer. Het duurde niet lang of ze sliep iedere avond bij mij in bed. Ze lag dan op mijn kussen en ik kroop dicht tegen haar aan. Zo viel ik menige avond in slaap door haar liefdevolle gespin.

Ik was dan ook erg verdrietig dat ik die dag afscheid moest nemen van deze lieve oude dame.

Nu had ik alleen nog Trixie en een paar hamsters. Het gemis van Miepie bleef.

Mijn vader vond het geen goed idee om een nieuwe poes aan te halen. Hij was bang dat wanneer ik het huis uit zou gaan ik de nieuwe kat achter zou laten. Ik kon praten als Brugmann maar Nee was Nee. Er kwam geen nieuwe kat….tenminste dat dacht hij! Mama vond het eigenlijk  ook wel een goed idee, maar pa was onvermurwbaar.

Ik was het niet van plan het er bij te laten zitten en zocht dus een partner in crime. Deze had ik al snel gevonden. Pake (opa) en ik waren 2 handen op 1 buik. Ik vergeet het nooit meer…samen met Pake wezen kijken bij een nestje met nog hele jonge kitten. Er zat een poesje in dat qua kopje mij erg deed denken aan Miepie. Samen hadden we afgesproken dat wij dat poesje konden halen wanneer het oud genoeg was om bij de moeder weg te kunnen.

Ondertussen liep ik weken met een geheim. Ik wilde het van de daken schreeuwen dat ik een katje had besteld, maar dat kon natuurlijk niet. Ik hoopte vurig dat papa er niet achter kwam, als dat ging gebeuren kon ik het nieuwe poesje wel vergeten.  Alleen met pake en beppe kon ik het er over hebben. Van pake kreeg ik de bevestiging dat wanneer papa het beestje niet wilde hebben het bij hen mocht wonen en dat het altijd mijn kat zou zijn. Dus een back-up plan was ook al gemaakt!

Dan is het 4 oktober 1984! Samen met Pake het kleine schattige zwarte poesje opgehaald. Ik was zo blij…

Totdat ik thuis kwam, mijn vader was woest en zei dat de poes weg moest. Mama probeerde nog de boel te sussen maar dat had weinig kans van slagen. Helemaal overstuur ben ik samen met Miepie (vernoemd naar de poes die ik zo lief had) naar pake en beppe gerend. Daar vond ik alle troost en de belofte dat ik geen afscheid hoefde te nemen omdat Miepie wel bij hen mocht blijven als pa niet zou bij draaien.

Het heeft weken geduurd voor dat mijn vader de nieuwe poes had geaccepteerd, echter heb ik de belofte moeten doen dat wanneer ik het huis uit ging ik Miepie mee zou nemen.

Toen ik op mijn 18^e het huis uit ging heb ik mij aan die belofte gehouden en de poes meegenomen. Mijn moeder vond dat wat minder want ook zij was gek met de poes. Een paar jaar later toen ik vlak bij mijn  ouders ging wonen heeft Miepie zelf de keuze gemaakt weer bij hen te gaan wonen. Daar heeft ze haar oude dag doorgebracht met als grootste vriend mijn vader! Uiteindelijk heeft ze een respectabele leeftijd bereikt van 21 jaar. 

Ik en oude miepie.

De hele week wat druk gehad om thuis de boel weer wat op orde te krijgen.
Je kent het vast wel dat als je als vrouw ziek bent en dat alles blijft liggen. Zo ook mijn huishouden. Nu toch alles weer een beetje bij gewerkt. Alleen door de was ben ik nog niet heen. Maar goed aangezien wij kleren genoeg hebben is dat geen probleem.

Zo ben ik me gaan verdiepen in het minimaliseren. Al die rommel die een mens bewaart moet ook onderhouden worden. Zo heb ik dus een plan gemaakt om al mijn spul eens goed onder de loep te nemen. Het is de bedoeling iedere week wat spullen uit huis te gaan doen.

In  mijn geval gaat niet alles naar de kringloop of naar het grofvuil...nee in eerste instantie verhuizen de spullen in dozen naar de garage.

Ik ben druk rommelmarkt spul aan het verzamelen om op die manier iets van geld binnen te halen zodat ik voor Lisa een orthopedisch schoentje kan betalen.

Dus alles wat ik zelf ook kwijt kan geeft lucht en ruimte in mijn hoofd en huis. Tenminste dat wordt er gezegd...ik wacht het af. In ieder geval voor mij het proberen waard. Het lijkt me zo fijn om het huis wat gemakkelijker schoon te houden. Met al die beesten van me ben ik druk genoeg...

Ook van de week nog met de andere 2 hondjes naar de trimsalon geweest. Normaal gaan ze vaker heen maar deze keer was ik genoodzaakt het even uit te stellen. De medische kosten van Lisa gaan voor een trimbeurtje. Maar ze zien er weer top uit.  Dus het geld was het wel weer waard.

Gelukkig heb ik nog wel wat honden jasjes in huis want Shelly is nogal een
kou kleum. En ja als je eigen jasje wordt afgeschoren dan heb je het nog kouder.....

Mijn griepje wordt aanzienlijk minder, gelukkig maar want mijn humeur werd er niet beter op. Ik heb nogal veel moeite met ziek zijn dus ben ik niet een plezierige patiënt.

De uitslag van Lisa haar bloeduitslag was overigs prima! De Ht waarde zit nu op 43% en nu mogen we weer afbouwen met de prednison. Ik vind dit erg spannend omdat ze nu nog maar 5 mg per dag krijgt. De vorige keer kreeg ze met deze dosis een terugval. Het positieve is dat toen haar Ht niet zo hoog was als nu. Dus houd ik goede moed.

Om te kijken wat er allemaal mogelijk is om haar weerstand te ondersteunen hen ik me bij een hondenforum aangemeld. Hier lieve mensen die advies geven, wat ik zeker de moeite waard vind om uit te zoeken. 

Vandaag zit ik dus veel achter de computer, eerst om een vriendin te helpen (wat telefonisch nogal veel voeten in de aarde had want ook ik ben een leek) met een Facebookpagina  voor een goed doel en nu zoeken naar alternatieve geneeswijze. Dus voor vandaag nog genoeg te doen.

Mocht je nu dit lezen en je hebt een tip om de weerstand van Lisa te verhogen, dan stel ik het zeer op prijs dat je een berichtje achter laat! Ik wens jullie een fijne zondag….

In de lappenmand

Wat een week!

Vorige week woensdag met Lisa naar de dierarts geweest om haar bloed even controleren. Aangezien ze die vrijdag voor 3 uur onder narcose ging in Utrecht  i.v.m. de neusspoeling wilde ik voor de tijd nog de uitslag hebben. Dit om dan zeker te zijn van de waarde aangezien een operatie ook invloed heeft op het hele gestel. De waarde was nu gedaald van 40% naar 38%.  Dit was erg teleurstellend omdat ze het verder toch best goed doet.

Die vrijdag moesten we dus naar Utrecht. De hele dag was ik niet fit en had best last van hoofdpijn. Na bijna 4 uur wachten was Lisa uit de narcose en mochten we weer anderhalf uur terug reizen naar huis.

Bij Lisa hebben ze tijdens de operatie weefsel gevonden wat er bij de vorige MRI scan niet te zien was. Hiervan hebben ze een biopt genomen en de uitslag laat een week op zich wachten. De verdere behandeling hangt van de uitkomst af. Voor de komende week heeft ze pijnstillers en een zware antibiotica kuur.

Ik verweet mijn hoofdpijn toch aan de spanning, die ik toch iedere keer wel heb als ik naar Utrecht moet met Lisa. Maar nee hoor, de hoofdpijn bleef en ik werd alleen maar zieker. Koorts, keelpijn, verkouden en nog steeds hoofdpijn. Zondag werd het me duidelijk dat ik gewoon de griep heb.

Dus maar ziek gemeld bij mijn werk. De griep knapt enigszins op maar het gaat mij niet snel genoeg. Nu samen met Lisa in de spreekwoordelijke lappenmand!